मदालसा & ताटीचे अभंग | bhajani malika ( mauli majhi )

]] हरिः  ॐ [[

]] श्री विठ्ठल रुक्मिणी प्रसज्ञ [[

मदालसा & ताटीचे अभंग

माझी माऊली अँप डाउनलोड करा 👉  Download

माझी माऊली whatsapp ग्रुप मध्ये सामील व्हा👉🏻 Join 

संपूर्ण वारकरी भजनी मालिका | Varkari Bhajani Malika in marathi  (Maulimajhi-blogger) 

***।। भजनी मालिका ।। ***

~~~ मालिका तेरावी ~~~

( Malika Teravi )

 **]] मदालसा [[**

( Madalasa )

            ३७४.उपदेश मदालसा देहो निर्मिला कैसा । आलासी कवण्या वाटां मातेचिया गर्भवासा । जो पंथ वोखटा रे पचलासि कर्मकोठा । अविचार बुद्धि तुझी पुत्रराया अदटा ॥ १॥ पर्ये दे मदालसा सोइं जो जो रे बाळा । निजध्यानीं निज पा रे लक्ष लागो दे डोळां । निज तें तूं विसरलासी होसी वरपडा काळा॥धृ .॥ नवमास कष्ठलासी दहाव्याने प्रसूत झाली । येतांचि कर्म जाळ तुझी मान अडकली । आकांतु ते जननीये दुःखें धाय मोकली । स्मरे त्या हरिहरा ध्यायीं श्रीकृष्ण माउली ॥ २॥ उपजोनि दुर्लभु रे मायबापा झालासी । वाढविती थोर आशा थोर कष्टी सायासी । माझे माझे म्हणोनियां झणी वायां भुलसी । होणारं जाणार रे जाण नको गुंफो भवपाशीं ।। ३ ॥ हा देहो नाशिवंत मळमूत्राचा बाधा । वरी चर्म घातलें रे कर्म कीटकांचा सांदा । रव रव दुर्गंधी रे अमंगळ तिचा बांधा । स्मरे त्या हरिहरा शरण जाई गोविंदा।।४ ॥ या देहाचा भरंवसा पुत्रा न धरावा ऐसा । माझें माझे म्हणोनियां बहु दुःखाचा वळसा । बहुत ठकियेले मृगजळाच्या आशा । तृष्णा सांडुनियां योगी गेले वनवासा ।। ५॥ या पोटाकारणे रे काय न करिजे एक । या लागी सोय धरीरे तिहीं भुलविले लोक । ठाईचें नेमियले त्यांचे आयुष्य भविष्या लल्लाटीं ब्रह्मरेखा नेणती ते ब्रह्मादिक ।। ६ ।। जळींची जलचरें रे जळींचिया रमती । भुलली ती बापुडी रे ते कांही नेणती । जंव नाही पुरली रे त्यांची आयुष्यप्राप्ती । वरि घालुनि भोंवर जाळ बापा तयातें गिवसिती ॥ ७ ॥ मदालसा पक्षिणी पक्षीयारे निरंजनी ये वनीं । पिलियाकारणें रे गेली चारया दोन्ही । अवचिती सांपडली पारधियालागुनी । गुंतुनिया मोहोपाशी प्राण त्यजिती दोन्ही ।। ८॥ मृग हा चारियारे अतिमानें सोकला । अविचार बुद्धि त्याची परतोनि मागुता आला । तंव त्या पारधियाने गुणी बाणु लाविला । आशा रे त्यजूनिया थिता प्राणा मुकला ।। ९ ॥ अठराभार वनस्पती फुली फळी वोळती । बावी त्या पोखरणी नदी गंगा वाहती । ज्या घरी कुलस्त्रिया राज्य राणीव संपत्ती । हे सुख सांडुनियां कासया योग सेविती ।। १०॥ हे सुख सांडूनियां कोण फळ तयासी । कपाट लंघुनिया योगी ध्याती कवणासी । योग तो सांग मज कवण ध्यान मानसीं । सर्वत्र गोविंदु रे हृदयीं ध्याई हृषीकेषी ।। ११ ।। इतुकिया उपरी रे पुत्रा घेई उपदेशु । नको भुलों येणें भ्रमें जिवित्वाचा होईल नाशु । क्षीरा निरा पारखी रे परमात्मा राजहंसु । निर्गुण निर्विकार पुत्रा सेवीं ब्रह्मरसु ।। १२॥ इतुकिया उपरी रे पुत्रा माते विनविता झाला । संसारसोहळा हा थोरा कष्टी जोडला । पंचभुतें निवती येथे म्हणोनी विश्रामु केला । ओखटा गर्भवासु कवणा कार्या रचिला ।॥ १३॥ गीची यातना रे पुत्रा ऐके आपुल्या कानीं । येतां जातां येणें पंथें सागाती नाहीं रे कोणी । अहंभावो प्रपंचु पुत्रा सांडी रे दोन्ही । चौऱ्यांशी जीवयोनी प्रवर्तले मुनीजन तत्क्षणी ॥ १४ ॥ वाहतां महापुरीं रे पुत्रा काढिलें तुज । रक्षिलासी प्रसिद्ध सांपडलें ब्रह्मबीज । मग तुज ओळखी नाहीं का रे नेणसी निज । आपोआप सद्गुरु कृपा करील सहज ॥१५ ॥ उपजत रंगणा रे पुत्रा तुवा जावें वना । बैसोनि आसनी रे पाहे निर्वाणीच्या खुणा । प्राणासी भय नाहीं तापत्रयाचरणा । मग तुज सौरसु पाहा रे परब्रह्मीच्या खुणा ॥ १६॥ बैसोनी आसनी रें पुत्रा दृढ होई मनीं । चेतवी तूं आपणापे चेतवी तें कुंडलिनी । चालतां पश्चिम पंथें जाई चक्र भेदूनी । सतरावी जीवनकळा पाहे आत्मा हा चिंतुनी ॥१७ ॥ मग तूं देखसी त्रिभुवन स्वर्ग मृत्यु पाताळ । नको भुलों भ्रमें सांडी विषय पाल्हाळा आपणापें देखपारे स्वरूप नाहीं वेगळं । परमात्मा व्यापकु रे पाहा परब्रह्म सांवळे ॥ १८॥ इतुकिया उपरी रे पुत्र तो विनवी जननी । परियेसी माउलिये संतोषलों तत्क्षणीं । इंद्रायणीं महातटीं विलासलों श्रीगुरूचरणीं । बोलियेले ज्ञानदेवो संतोषलों वो मनीं ॥१ ९ ॥ 

            ३७५.श्रीगुरू देवराया प्रणिपातु जो माझा । मूळ तूंचि विश्वव्यापका बीजा । समाधि घेई पुत्रा स्वानंदाचिया भोजा । पालखी पहुडलिया नाशिवंत रे माया ॥१ ॥ जाग रे पुत्रराया जाई श्रीगुरु शरण । देह तूं व्यापिलासी चुकवी जन्ममरण । गर्भवासु वोखटा रे तेथें दुःख दारूण । सावध होई कारे गुरपुत्र तुं सुजाण॥धृ ० ॥ मदालसा म्हणे पुत्रा ऐक बोलणे माझे । चौऱ्यांशी घरामाजीं मन व्याकुळ तुझें । बहुत सिणतोसी पाहतां विषयासी वांझे । जाण हे स्वप्नरूप येथें नाहीं वा दुजे।।२ ।। सांडी रे सांडी बाळा सांडी संसार छंदु । माझिया मोहळ रे रचियेला रे कंदु । झाडूनि आणखी नेला तया फुकटचि वेधु । तैसी परी होईल तुज उपदेशें आनु।।३।।सत्त्व रज तम हे तुज लाविती चाळा । काम क्रोध मद मत्सर तुज गोविती खेळा । यांसवें झणे जासी सुकुमारा रे बाळा । अपभ्रंशी घालतील मुकशील सर्वस्वाला॥४॥कोसलियाने घर सदृढ पैं केलें । निर्गमु न विचारितां तेणें सुख मानियेलें । झालें रे तुज तैसें यातायाती भोगविलें । मोक्षद्वार चुकलासी दृढ कर्म जोडिलें॥५॥सर्पे पै दुर्दर धरियेला रे मुखीं । तेणेंहि रे माशी धरियेली पक्षी । तैसा नव्हे ज्ञानयोगु आपआपणातें भक्षी । इंद्रिया घाली पाणी संसारीं होई रे सुखी ॥६ ॥ पक्षिया पक्षिणीरे निरंजनी ये वनीं । पिलियाकारणे रे गेली चारया दोन्ही । मोहजाळे गुंतली रे प्राण दिधले टाकुनी । संसार दुर्घट हा विचारू पाहे परतुनी ॥७ ॥ जाणत्या उपदेशु नेणतां भ्रांती पडिला । तैसा नव्हे ज्ञानप्रकाशु ज्ञानदेवो अनुवादला । अनुभवीं गुरुपुत्र तोचि स्वयें बुझाला । ऐक त्या उद्धरणा गायक सहज उद्धरला।।८ ॥

।। मालिका चौदावी ।।

( Malika Chaudavi )

।**** ताटीचे अभंग ****।

( Tatiche Abhang )

             ३७६. योगी पावन मनाचा । साहे अपराध जनाचा || || विश्व रागे झाले वन्ही । संती सुखें व्हावे पाणी ॥२ ॥ शब्दशस्त्रे झाले क्लेश । संतीं मानावा उपदेश।।३ ।। विश्वपट ब्रह्मदोरा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥४ ||

             ३७७. सुखसागरी वास झाला । उंच नीच काय त्याला॥शा अहो आपण जैसें व्हावें । देवें तैसेंचि करावें || २ || ऐसा नटनाट्य खेळ । स्थिर नाहीं एक वेळ || ३ || एकापासूनि अनेक झालें । त्यासी पाहिजे सांभाळिलें।।४ ।। शून्य साक्षित्वे समजावें । वेद ओंकाराच्या नावें || ५ || एकें उंचपण केलें । एक अभिमानें गेलें।।६ ।। इतुके टाकूनि शांति धरा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा।।७ || 

            ३७८. वरी भगवा झाला नामें । अंतरीं वश्य केला कामें ॥१ ॥ त्याला म्हणूं नये साधू । जगीं विटंबना बाधु ॥२ ॥ आपआपणा शोधूनि घ्यावें । विवेक नांदे त्याच्यासवें।।३ ।। आशा दंभ अवघे आवरा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥४ ॥             

            ३७९ . संत तोचि जाणा जगीं । दया क्षमा ज्याचें अंगी ॥१ ॥ लोभ अहंता नये मना । जगीं विरक्त तोचि जाणा।।२ ॥ इहपर लोकी सुखी । शुद्ध ज्ञान ज्याचें मुखीं।।३ ॥ मिथ्या कल्पना मागे सारा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥४ ॥ 

            ३८०. एक आपण साधु झाले । येर कोण वायां गेले।।१ ।। उठे विकार ब्रह्मीं मूळ । अवघे मायेचे गाबाळ।।२ ।। माया नुरे जेव्हां । विश्व ब्रह्म होईल तेव्हां ॥३ ॥ ऐसा उमज आदी अंती । मग सुखी व्हावें संतीं ॥४ ॥ चिंता क्रोध मागें सारा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा।।५ ।।

             ३८१. ब्रह्मा जैसे तैशापरी । आम्हां वडील भूतें सारी ।। १ ।। हात आपुला आपणा लागे । त्याचा करूं नये खेद।।२ ॥ जीभ दातांनी चाविली । कोणे बत्तिशी ताडिली ॥३ ॥ थोर दुखावलें मने । पुढे उदंड शहाणे ॥४ ॥ चणे खावे लोखंडाचे । मग ब्रह्मपदीं नाचे ॥५ ॥ मन मारूनी उन्मन करा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥६ ॥

             ३८२. सुख सागर आपण व्हावें । जग बोधे निववावें ॥१ ॥ बोधा करूं नये अंतर । साधु नाहीं आपपर ॥२ ॥ जीव जीवासी पैं द्यावा । मग करूं नये हेवा।।३ । तरूणोपाय चित्तीं धरा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥४ ॥

             ३८३. अहो क्रोधे यावें कोठें । अवघे आपण निघोटे ॥१ ॥ ऐसें कळलें उत्तम । जन तेचि जनार्दन।।२ ।। ब्रीद बांधिलें चरणीं । नये दावितां करणी ॥३ ॥ वेळ क्रोधाचा उगवला । अवघा योग फोल झाला ॥४ ॥ ऐसी थोर दृष्टी करा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥५ ॥ 

            ३८४. सांडी कल्पना उपाधी । तीच साधुला समाधी ॥१ ॥ वाद घालावा कवणाला । अवघा द्वैताचा हो घाला ॥२ ॥ पुढे उमजेना काय । उडत्याचे खाली पाय।।३।।एक मन चेष्टा करी । भूतें बापुडी शेजारी॥४॥अवघी ईश्वाराची करणी । काय तेथे केले कोणी।।५ ।। पुन्हा शुद्ध मार्ग धरा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा ॥६ ॥

             ३८५. गिरी गव्हारें कशासाठीं । रागें पुरविली पाठी।।१ ।। ऐसा नसावा संन्यासी । परमार्थाचा जो कां द्वेषी।।२ ॥ घर बांधिलें डोंगरी । विषया हिंडे दारोदारी ॥३ ॥ काय केला योगधर्म । नाहीं अंतरी निष्काम।।४ ॥ गंगाजळ हृदय करा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा।।५ ।। 

            ३८६. शुद्ध ज्याचा भाव झाला । दुरीं नाहीं देव त्याला ॥१ ॥ अवधी साधने हातवटीं । मोलें मिळत नाहीं हाटी।।२ ।। अहो आपण तैसें व्हावें । अवघे अनुमानूनि घ्यावें।।३ ॥ ऐसें के लें सद्गुरुनाथे । बापरखुमादेवीकांते ॥४ ॥ तेथे कोणी शिकवावे । सार साधूनियां घ्यावे ॥५ ॥ लडिवाळ मुक्ताबाई । जीव मुद्दल ठायींचे ठायीं ॥६ ॥ तुम्ही तरून विश्व तारा । ताटी उघडा ज्ञानेश्वरा।।७ ।।

MajhiMauli-blogger

FAIR-USE COPYRIGHT DISCLAIMER

Copyright Disclaimer Under Section 107 of the Copyright Act 1976, allowance is made for "fair use" for purposes such as criticism, commenting, news reporting, teaching, scholarship, and research. Fair use is a use permitted by copyright statute that might otherwise be infringing. Non-profit, educational or personal use tips the balance in favour of fair use.