संत ज्ञानेश्वर महाराज / एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ ( भजनी मालिका ) mauli majhi
]] हरिः ॐ [[
]] श्री विठ्ठल रुक्मिणी प्रसज्ञ [[
माझी माऊली अँप डाउनलोड करा 👉 Download
( संत ज्ञानेश्वर महाराज / एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ )
संपूर्ण वारकरी भजनी मालिका ( संत ज्ञानेश्वर /एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ ) | Varkari Bhajani Malika ( Sant Dnyaneshwar / eknath maharajkrut haripath ) in marathi (Maulimajhi-blogger)
***।। भजनी मालिका ।। ***
।।मालिका अकरावी ।।
(Malika Aakravi )
(( श्री संत ज्ञानेश्वर महाराजकृत हरिपाठ ))
( shree Sant Dyaneshwar maharajkrut Hripath )
१५० . देवाचिये द्वारीं उभा क्षणभरी । तेणें मुक्ति चारी साधियेल्या ॥१॥ हरि मुखें म्हणा हरि मुखें म्हणा।पुंण्याची गणना कोण् करी ॥२॥ असोनि संसारीं जिव्हे वेगु करी ।वेदशास्त्र उभारी बाह्या सदा ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणे व्यासाचिया खुणा । द्वारकेचा राणा पांडवांघरीं ॥४॥
१५१. चहूं वेदीं जाण साहीशास्त्रीं कारण । अठराही पुराणें हरिसी गाती ॥१॥ मंथुनी नवनीता तैसें घे अनंता । वायां व्यर्थ कथा सांडी मार्गु ॥२॥ एक हरि आत्मा जीवशिव सम । वायां तू दुर्गमा न घाली मन ॥३॥ ज्ञानदेवा पाठ हरि हा वैकुंठ । भरला घनदाट हरि दिसे ॥४॥
१५२. त्रिगुण असार निर्गुण हें सार । सारासार विचार हरिपाठ ॥१॥ सगुण निर्गुण गुणाचें अगुण । हरिवीणें मन व्यर्थ जाय ॥२॥ अव्यक्त निराकार नाहीं ज्या आकार । जेथुनि चराचर हरिसी भजें ॥३॥ ज्ञानदेवा ध्यानीं रामकृष्ण मनीं । अनंत जन्मांनी पुण्य होय ॥४॥
१५३. भावेंवीण भक्ति भक्तिविण मुक्ति । बळेंवीण् शक्ति बोलु नये ॥१॥ कैसेनि दैवत प्रसन्न त्वरित । उगा राहें निवांत शिणसी वायां ॥२॥ सायासें करिसी प्रपंच दिननिशीं । हरिसी न भजसी कवण्या गुणें ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणें हरिजप करणें । तुटेल धरणें प्रपंचाचें ॥४॥
१५४. योगयागविधि येणें नोहे सिद्धी । वायांचि उपाधि दंभ धर्म ॥१॥ भावेंविण देव न कळे नि:संदेह । गुरुविण अनुभव कैसा कळे ॥२॥ तपेंवीण दैवत दिधल्याविण प्राप्त । गुजेंविण हित कोण सांगे ॥३॥ ज्ञानदेव सांगे दृष्टांताची मात । साधूचे संगती तरणोपाय ॥४॥
१५५. साधुबोध झाला तो नुरोनियां ठेला । ठायींच मुराला अनुभवें ॥१॥ कापुराची वाती उजळली ज्योति । ठायींच समाप्ति झाली जैसी ॥२॥ मोक्षरेखे आला भाग्यें विनटला । साधूंचा अंकिला हरिभक्त ॥३॥ ज्ञानदेवा गोडी संगति सज्जनीं । हरि दिसे जनीं वनी आत्मतत्वीं ॥४॥
१५६. पर्वताप्रमाणे पातक करणें । वज्रलेप होणें अभक्तासी ॥१॥ नाहीं ज्यांसी भक्ति ते पतित अभक्त । हरिसी न भजत दैवहत ॥२॥ अनंत वाचाळ बरळती बरळ । त्यां कैंचा दयाळ पावे हरि ॥३॥ ज्ञानदेवा प्रमाण आत्मा हा निधान । सर्वांघटीं पूर्ण एक नांदे ॥४॥
१५७. संतांचे संगतीं मनोमार्ग गति । आकळावा श्रीपति येणें पंथें ॥१॥ रामकृष्ण वाचा भाव हा जीवाचा । आत्मा जो शिवाचा राम जप ॥२॥ एकतत्व नाम साधिती साधन । द्वैताचें बंधन न बाधिजे ॥३॥ नामामृत गोडी वैष्णवां लाधली । योगियां साधली जीवनकळा ॥४॥ सत्वर उच्चार प्रल्हादीं बिंबला । उद्धवा लाधला कृष्णदाता ॥५॥ ज्ञानदेव म्हणे नाम हें सुलभ । सर्वत्र दुर्लभ विरळा जाणे ॥६॥
१५८. विष्णुविण जप व्यर्थ त्याचें ज्ञान । रामकृष्णीं मन नाहीं ज्याचें ॥१॥ उपजोनी करंटा नेणें अद्वय वाटा । रामकृष्णीं पैठा कैसेनी होय ॥२॥ द्वैताची झाडणी गुरुविण ज्ञान । तया कैचें कीर्तन घडे नामीं ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणे गुण हें ध्यान । नामपाठ मौन प्रपंचाचे ॥४॥
भजन : रामकृष्णाहरी । जय जय रामकृष्णाहरी ।।
१५९. त्रिवेणीसंगमीं नाना तीर्थे भ्रमी । चित्त नाहीं नामीं तरी तें व्यर्थ ॥१॥ नामासी विन्मुख तो नर पापिया । हरिवीण धांवया न पावे कोणी ॥२॥ पुराणप्रसिद्ध बोलिले वाल्मीक । नामें तीन्ही लोक उद्धरती ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणे नाम जपा हरीचें । परंपरा त्याचें कुळ शुद्ध ॥४॥
१६०. हरि उच्चारणीं अनंत पापराशी । जातील लयासी क्षणमात्रे ॥१॥ तृण अग्निमेळें समरस झालें । तैसें नामें केलें जपतां हरि ॥२॥ हरि उच्चारण मंत्र पै अगाध । पळे भूतबाधा भेणे तेथें ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणे हरि माझा समर्थ । न करवे अर्थ उपनिषदां ॥४॥
१६१. तीर्थ व्रत नेम भावेंविण सिद्धि । वायांचि उपाधि करिसी जनां ॥१॥ भावबळें आकळे येऱ्हवीं नाकळे ।करतळीं आंवळे तैसा हरि ॥२॥ पारियाचा रवा घेतां भूमिवरी । यत्न परोपरी साधन तैसें ॥३॥ ज्ञानदेव म्हणे निवृत्ति निर्गुण । दिधलें संपूर्ण माझे हातीं ॥४॥
१६२. समाधि हरिची सम सुखेंवीण । न साधेल जाण द्वैतबुद्धि ॥१॥ बुद्धीचें वैभव अन्य नाहीं दुजें । एका केशवराजें सकळ सिद्धि ॥२॥ ऋद्धि सिद्धि निधी अवघीच उपाधि । जंव त्या परमानंदीं मन नाहीं ॥३॥ ज्ञानदेवी रम्य रमलें समाधान । हरिचें चिंतन सर्वकाळ ॥४॥
१६३. नित्य सत्य मित हरिपाठ ज्यासी । कळीकाळ त्यासी न पाहे दृष्टी ॥१॥ रामकृष्ण उच्चार अनंतराशी तप । पापाचे कळप पळती पुढें ॥२॥ हरि हरि हरि मंत्र हा शिवाचा । म्हणती जे वाचा तयां मोक्ष ॥३॥ ज्ञानदेवा पाठ नारायण नाम । पाविजे उत्तम निजस्थान ॥४॥
१६४. एक नाम हरि द्वैतनाम दुरी । अद्वैत कुसरी विरळा जाणें ॥१॥ समबुद्धि घेतां समान श्रीहरि । शमदमांवरी हरि झाला ॥२॥ सर्वांघटीं राम देहांदेहीं एक । सूर्य प्रकाशक सहस्ररश्मी ॥३॥ ज्ञानदेवा चित्तीं हरिपाठ नेमा । मागिलिया जन्मा मुक्त झालों ॥४||
१६५. हरिनाम जपे तो नर दुर्लभ । वाचेसी सुलभ रामकृष्ण ॥१॥ राम कृष्ण नामीं उन्मनी साधली । तयासी लाधली सकळ सिद्धी ॥२॥ सिद्धि बुद्धि धर्म हरिपाठीं आले । प्रपंची निवाले साधुसंगे ॥३॥ ज्ञानदेवा नाम रामकृष्ण ठसा । येणें दशदिशा आत्माराम ॥४॥
१६६. हरिपाठकीर्ति मुखें जरी गाय । पवित्रचि होय देह त्याचा ॥१॥ तपाचे सामर्थ्ये तपिन्नला अमूप । चिरंजीव कल्पकोटि वैकुंठीं नांदे ॥२॥ मातृपितृभ्राता सगोत्र अपार । चतुर्भुज नर होऊनि ठेले ॥३॥ ज्ञान गूढ गम्य ज्ञानदेवा लाधलें । निवृत्तीनें दिधले माझे हातीं ॥४॥
१६७. हरिवंशपुराण हरिनाम संकीर्तन । हरिविण सौजन्य नेणें कांहीं ॥१॥ त्या नरा लाधलें वैकुंठ जोडलें । सकळ घडलें तीर्थाटन ॥२॥ मनोमार्गें गेला तो तेथे मुकला । हरिपाठीं स्थिरावला तोचि धन्य ॥३॥ ज्ञानदेवा गोडी हरिनामाची जोडी । रामकृष्णीं आवडि सर्वकाळ ॥४॥
भजन : विठोबा रखुमाई । जय जय विठोबा रखुमाई ।।
२६८.नाम संकीर्तन वैष्णवांची जोडी । पा अनंत कोडी गेली त्यांची॥१॥अनंत जन्मांचे तप एक नाम । सर्व मार्ग सुगम हरिपाठ ॥२ ॥ योगयाग क्रिया धर्माधर्म माया । गेले ते विलया हरिपाठे ॥३ ।। ज्ञानदेवी यज्ञ याग क्रिया धर्म । हरिवीण नेम नाहीं दुजा || ४ ||
२६९.वेदशास्त्रप्रमाण श्रुतीचें वचन । एक नारायण सार जप ॥१ ॥ जप तप कर्म हरिवीण धर्म । वाउगाचि श्रम व्यर्थ जाय ॥२ ॥ हरिपाठी गेले ते निवांतचि ठेले । भ्रमर गुंतले सुमनकळिकें ॥३ ॥ ज्ञानदेवी मंत्र हरिनामाचे शस्त्र । यमें कुळ गोत्र वर्जियेले ॥४ ॥
२७०.काळवेळ नाम उच्चारितां नाहीं । दोन्ही पक्ष पाहीं उद्धरती॥१॥रामकृष्ण नाम सर्व दोषा हरण । जड जीवां तारण हरि एक।।२ ॥ हरिनाम सार जिव्हां या नामाची।उपमा त्या दैवाची कोण वानी ॥३ ॥ ज्ञानदेवा सांग झाला हरिपाठ । पूर्वजां वैकुंठ मार्ग सोपा ॥४ ॥
२७१.नित्य नेम नामीं ते प्राणी दुर्लभ । लक्ष्मीवल्लभ तयांजवळीं ॥१ ॥ नारायण हरि नारायण हरि । भुक्ति मुक्ति चारी घरी त्यांच्या॥२॥हरिवीण जन्म तो नर्कचि पै जाणा । यमाचा पाहुणा प्राणी होय ॥३ ॥ ज्ञानदेव पुसे निवृत्तीसी चाडा गगनाहूनि वाड नाम आहे ॥४ ॥
२७२.सात पांच तीन दशकांचा मेळा । एक तत्त्वी कळा दावी हरी ॥१ ॥ तैसें नव्हे नाम सर्व मार्गा वरिष्ठ ।येथें कांहीं कष्ट न लगती ॥२ ॥ अजपा जपणे उलट प्राणाचा । तेथेही मनाचा निर्धारु असे ॥२ ॥ ज्ञानदेवा जिणे नामेविण व्यर्थ । रामकृष्णी पंथ पर क्रमियेला ॥४ ॥
२७३.जप तप कर्म क्रिया नेम धर्मासर्वां घटीं राम भाव शुद्ध।।शान सोर्डी रे भावो टाकी रे संदेहो । वि रामकृष्णीं टाहो नित्य फोडी॥२॥जात वित्त गोत कुळशीळ मात । भजें कां त्वरित भावनायुक्त ॥३ ॥ ज्ञानदेवा ध्यानीं रामकृष्ण मनीं ।वैकुंठभुवनीं घर केलें ॥४ ॥
२७४.जाणीव नेणीव भगवंती नाहीं । हरि उच्चारणी पाहीं मोक्ष सदा ॥१ ॥ नारायण हरि उच्चार नामाचा । तेथें कळिकाळाचा रीघ नाहीं ॥२ ॥ तेथील प्रमाण नेणवे वेदांसी । ते जीवजंतुंसी केंविं कळे ॥३ ॥ ज्ञानदेवा फळ नारायण पाठ । सर्वत्र वैकुंठ केलें असे ॥४ ॥
२७५.एकतत्त्व नाम दृढ धरीं मना । हरिसी करुणा येईल तुझी ॥१ ॥ तें नाम सोपे रे रामकृष्ण गोविंद । वाचेसी सद्गद जपें आधीं ॥२ ॥ नामापरतें तत्त्व नाही रे अन्यथा । वायां आणिक पंथा जाशी झणीं ॥३ ॥ ज्ञानदेवा मौन जपमाळ अंतरीं । धरोनि श्रीहरि जपें सदा ॥४ ॥
२७६.सर्व सुख गोडी साही शास्त्रे निवडीं । रिकामा अर्धघडी राहूं नको ॥१ ॥ लटिका व्यवहार सर्व हा संसार । वायां येरझार हरीविण ॥२ ॥ नाममंत्र जप कोटी जाईल पाप । कृष्णनामी संकल्प धरुनि राहें ॥३ ॥ निजवृत्ति कार्की सर्व माया तोडीं । इंद्रिया भ सवीं लपों नको ॥४ ॥ तीर्थव्रती भाव धरी रे करुणा । शांति दया पाहुणा हरि करीं ॥५ ॥ ज्ञानदेवा प्रमाण निवृत्तिदेवी ज्ञान । समाधि संजीवन हरिपाठ ॥६ ॥
२७७.नामसंकीर्तन साधन पैं सोपें । जळतील पा ब जन्मांतरे ॥१ ॥ न लगती सायास जावें वनांतरा । रा सुखें येतो घरा नारायण ॥२ ॥ ठायींच बैसोनि करा । एक चित्त । आवडी अनंत आळवावा ॥३ ॥ रामकृष्णहरि विठ्ठल केशवा । मंत्र हा जपावा सर्वकाळ ॥४ ॥ याविण असतां आणिक साधन । वाहातसें । आण विठोबाची ॥५ ॥ तुका म्हणे सोपे आहे सर्वाहूनी उत । शहाणा तो धणी घेतो येथें ॥६ ॥
२७८.देवाचिये द्वारी उभा क्षणभरी । तेणें मुक्ति ॥ चारी साधियेल्या ॥१ ॥ हरि मुखें म्हणा हरि मुखें सा हणा । पुण्याची गणना कोण करी ॥२ ॥ असोनि संसारी जिव्हें वेगु करीं । वेदशास्त्र उभारी बाह्या सदा संद ॥३ ॥ ज्ञानदेव म्हणे व्यासाचिया खुणा । द्वारकेचा मा राणा पांडवा घरीं ॥४ ॥
भजन : ।। ज्ञानोबा माऊली तुकाराम ।।
।। गुरुपरंपरेचे अभंग ।।
२७९.सत्यगुरुरायें कृपा मज केली । परि नाहीं गंगास्नाना । मस्तकीं तो जाणा ठेविला कर ॥२ ॥ या भोजना मागती तूप पावशेर । पडिला विसर णा स्वप्नामार्जी ॥३ ॥ काय कळे उपजला अंतराय । ण म्हणोनियां काय त्वरा झाली ॥४ ॥ राघव चैतन्य ॥ केशव चैतन्य । सांगितली खूण मालिकेची ॥५ ॥ पें बाबाजी आपुलें सांगितलें नाम । मंत्र दिला । रामकृष्णहरि ॥६ ॥ माहो शुद्ध दशमी पाहुनि गुरुवार रा । केला अंगीकार तुका म्हणे ॥७ ॥ ॥
२८०.माझिये मनींचा जाणोनियां भाव । तो करी उपाव गुरुराव ॥१ ॥ आवडीचा मंत्र सांगितला सोपा में । जेणें नोहे गुंफा कोठे काहीं ॥२ ॥ जाती पुढे एक उतरले पार । हा भवसागर साधुसंत ॥३ ॥ जाणत्या नेणत्या ज्या जैसी आवडी । उतार सांगडी तापे पेटे ॥४ ॥ तुका म्हणे संती दाखविला तारु । कृपेचा सागरु पांडुरंग ॥५ ॥
२८१.घालुनिया भार राहिलों निशिंती । निरविले संती विठोबासी ॥१ ॥ लावूनियां हात कुरवाळिला । माथा । सांगितली चिंता न करावी ॥२ ॥ कटिकर समचरण साजिरे । राहिला भीवरे तिरी उभा ॥३ ॥ खुंटले सायास आणीक या जीवा । धरिले केशवा पाय तुझे ॥४ ॥ तुज वाटे आतां तें करीं अनंता । तुका म्हणे संता लाज माझी ॥५ ॥
२८२.माझ्या विठोबाचा कैसा प्रेमभाव । आपणचि देव होय गुरु॥१॥पढिये देहभाव पुरवी वासना । अंती तें आपणापाशी न्यावें ॥२ ॥ मागे पुढे उभा राहे सांभाळित ।आलिया आघात निवाराया।॥३ ॥ योग क्षेम त्याचा जाणे जडभारी । वाट दावी करी धरुनियां ॥४ ॥ तुका म्हणे नाहीं विश्वास ज्या मनीं । पहावें पुराणी विचारुनी ॥५ ॥
२८३.आदिनाथ उमा बीज प्रगटलें । मच्छिंद्रा लाधलें सहज स्थिती ॥१ ॥ तेचि प्रेममुद्रा गोरक्षा दिधली । पूर्ण कृपा केली गहिनीनाथा ॥२ ॥ वैराग्ये नि तापला सप्रेमें निवाला । ठेवा जो लाधला शांति घ सुख ॥३ ॥ निद्व निःशंक विचरतां महीं । सुखानंद । । हृदयीं स्थिरावला ॥४ ॥ विरक्तीचे पात्र अन्वयाचें सुख । येऊनि सम्यक अनन्यता ॥५ ॥ निवृत्ति गहिनी कृपा केली पूर्ण । कुळ हे पावन कृष्ण नामें ॥६ ॥
२८४.आदिनाथ गुरु सकळ सिद्धांचा । मच्छिंद्र तयाचा मुख्य शिष्य ॥१ ॥ मच्छिंद्राने बोध गोरक्षासी ' केला । गोरक्ष वोळला गहिनीप्रती ॥२॥गहिनी प्रसाद निवृत्ति दातार । ज्ञानदेवा सार चोजविले ॥३ ॥ २८५.अवघाचि संसार सुखाचा करीन।आनंद भरीन तिन्ही लोक ॥१ ॥ जाईन गे माये तया पंढरपुरा । भेटेन माहेरा आपुलिया ॥२ ॥ सर्व सुकृताचें फळ मी लाहीन । क्षेम मी देईन पांडुरंगा।।३।।बाप रुखमादेवीवरु विठ्ठलाची भेटी । आपुले संवसाटी करुनी ठेला ॥४ ॥ '
भजन : ।। ज्ञानेश्वर माऊली ज्ञानराज माऊली तुकाराम ।।
((( संत एकनाथ महाराज कृत हरिपाठ )))
((( Sant Eknath maharajkrut haripath ))
२८६.हरीचिया दासा हरि दाही दिशा । पायें जैसा तैसा हरि एक ।।१ ।। हरि पुखी गातां हरपली चिंता । त्या नाहीं मागुतां जन्म घेणे ।।२ ।। जन्म घेणे लागे वासनेच्या संगें । तेंचि झाली अंगे हरिरूप ॥३ ॥ हरिरूप झाले जाणणे हरपलें । नेणणे ते गेले हरिचे ठायीं ।।४ ।। हरिरूप ध्यानी हरिरूप मनीं । एका जनार्दनीं हरी बोला ।।५ ।।
२८७.हरि बोला हरि बोला नाही तरी अबोला | व्यर्थ गलबला करूं नका ॥१ ।। नको नको मान नको अभिमान । सोडी मीतूंपण तोचि सुखी ।।२ ।। सुखी जेणे व्हावें जग निववावें । अज्ञानी लावावे सन्मार्गासी ॥३ ॥ मार्ग जया कळे भावभक्तिबलें । जगाचिये मेळे न दिसती ।।४ ।। दिसती जनीं वनीं प्रत्यक्ष लोचनीं । एका जनार्दनी ओळखिले ॥५ ॥ २८८.ओळखिला हरि धन्य तो संसारी । मोक्ष त्याचे घरीं सिद्धिसहित ॥१ ॥ सिद्धि लावी पिसे कोण तया पुसे । नेलें राजहंसे पाणी कायी ॥२ ॥ काय ते करावे संदेंहीं निर्गुण । ज्ञानाने सगुण ओस केलें ॥३ ॥ केले कर्म झालें तेंचि भोगा आलें । उपजले मेले ऐसे किती ॥४ ॥ एका जनार्दनी नाही यातायाती । सुखाची विश्रांती हरीसगें ॥५ ॥
२८९. जें जें दृष्टी दिसे तें तें हरिरूप । पूजा ध्यान जप त्यासी नाही ॥१ ॥ वैकुंठ कैलासी तीर्थक्षेत्री देव । तयाविण ठाव रिता कोठे ॥२ ॥ वैष्णवांचें गुह्य मोक्षाचा एकांत । अनंतासी अंत पाहतां नाहीं ॥३ ॥ आदि मध्य अंती अवघा हरि एक । एकचि अनेक एक हरी ॥४ ॥ एकाकार झाले जीव शिव दोन्ही । एका जनार्दनी ऐसें केलें ॥५ ॥
२९०.नामावीण मुख सर्पाचें तें बीळ । जिव्हा नव्हे काळ सर्प आहे ॥१ ॥ वाचा नव्हे लांव जळो त्याचे जिणे । यातना भोगणे यमपुरी ॥२ ॥ हरिवीण कोणी नाही सोडविता । पुत्र बंधु कांता संपत्तीचे ॥३ ॥ अंतकाळी कोणी नाहीं बा सांगाती । साधूंचे संगतीं हरि जोडे ॥४ ॥ कोटीकुळे तारि हरि अक्षरे दोन्ही । एका जनार्दनी पाठ केली ॥५ ॥
२९१.धन्य माय व्याली सुकृताचें फळ । फळ ते निर्फळ हरिवीण ॥१ ॥ वेदाचेंहे बीज हरि हरि अक्षरे पवित्र सोपारें हेंचि एक ॥२ ॥ योगयाग व्रत नेम धर्म दान । नलगे साधन जपतां हरि ॥३ ॥ साधनाचें सार नाम मुखीं गातां । हरि हरि म्हणतां कार्यसिद्धि ॥४ ॥ नित्य मुक्त तोचि एक ब्रह्मज्ञानी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
२९२.बहुतां सुकृती नर देह लाधला । भक्तिविण गेला अधोगती ॥१ ॥ बाप भाग्य कैसें न सरेचि कर्म । नकळेचि वर्म अरे मूढा ॥२ ॥ अनेका जन्मांचें सुकृत पदरीं । त्याचे मुखीं हरि पैठा होय ॥३ ॥ राव रंक हो का . उंच नीच याति । भक्तिवीण माती मुखीं त्याच्या ॥४ ॥ एका जनार्दनीं हरिहरि म्हणतां । मुक्ति सायुज्यता पाठी लागे ॥५ ॥
२९३.हरिनामामृत सेवी सावकाश । मोक्ष त्याचें भूस दृष्टीपुढें ॥१ ॥ नित्य नामघोष जयाचे मंदिरीं । तेचि काशी पुरी तीर्थक्षेत्र ॥२ ॥ वाराणसी तीर्थ क्षेत्रा नाश आहे । अविनाशासी पाहे नाश कैचा ॥३ ॥ एका तासामाजीं कोटि वेळां सृष्टी । होती जाती दृष्टि पाहे तोचि ॥४ ॥ एका जनार्दनी ऐसे किती झाले । हरिनाम सेविलें तोचि धन्य ॥५ ॥
२९४.भक्तिविण पशू कशासी वाढला । सटवीनें नेला कैसा नाहीं ॥१ ॥ काय माय गेली होती भूतापाशी । हरि नये मुखासी अरे मूढा ॥२ ॥ पातके करितां पुढे आहे पुसता । काय उत्तर देता होशील तूं ॥३ ॥ अनेक यातना यम करवील । कोण सोडविल तेथें तुजला ॥४ ॥ एका जनार्दनी सांगता हे तोंडें । आहा वाचा रडे बोलतांची ॥५ ॥
२९५.स्वहिता कारणे संगती साधूची । भावे भक्ति हरिची भेटी तेणें ॥१ ॥ हरि तेथें संत संत तेथें हरि । ऐसे वेद चारी बोलताती ॥२ ॥ ब्रह्मा डोळसाते वेदार्थ ना कळे । तेथें हे आंधळे व्यर्थ होती ॥३ ॥ वेदार्थाचा गोवा कन्या अभिलाष । वेदें नाहीं ऐसें सांगितले ॥४ ॥ वेदांची ही बीजाक्षरे हरि दोनी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
२९६.सत्पद तें ब्रह्म चित्पद ते माया । आनंद पदीं जया म्हणती हरी ॥१ ॥ सत्पद निर्गुण चित्पद सगुण । सगुण निर्गुण हरिपायीं ॥२ ॥ तत्सदिति ऐसें पैल वस्तूवरी । गीतेमाजी हरि बोलियेले ॥३ ॥ हरिपद प्राप्ति भोळ्या भाविकांसी । अभिमानी यांसी गर्भवास ॥४ ॥ अस्ति भाति प्रिय ऐशीं पदें तिनी । एका जनार्दनी तेंचि झालें ॥५ ॥
२९७.ना कळे ते कळे कळे तें ना कळे । वळे तें ना वळे गुरुवीणें ॥१ ॥ निर्गुणी पावलें सगुणी भजतां । विकल्प धरितां जिव्हा झडे ॥२ ॥ बहुरुपी धरी संन्याशाचा वेष । पाहोन तयास धन देती ॥३ ॥ संन्याशाला दिले नाहीं बहुरुपीयाला । सगुणी भजला तेथें पावे ॥४ ॥ अद्वैताचा खेळ दिसे गुणागुणी ।
२९८.ओळखिला हरि सांठविला पोटीं । होता त्याची भेटी दुःख कैचे ॥१ ॥ नर अथवा नारी हो कां दुराचारी । मुखीं गातां हरि पवित्र तो ॥२ ॥ पवित्र ते कुळ धन्य त्याची माय । हरिमुखें गाय नित्य नेमें ॥३ ॥ काम क्रोध लोभ जयाचें अंतरी । नाहीं अधिकारी ऐसा येथे ॥४ ॥ वैष्णवाचें गुह्य काढिलें निवडुनी । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५ ॥
२९९.हरि बोला देतां हरि बोला घेतां । हसतां खेळतां हरि बोला ॥१ ॥ हरि बोला गातां हरि बोला खातां । सर्व कार्य करितां हरि बोला ॥२ ॥ हरि बोला एकांती हरि बोला लोकांती । देहत्यागा अंती हरि बोला ॥३ ॥ हरि बोला भांडतां हरि बोला कांडतां । उठता बैसतां हरि बोला ॥४ ॥ हरि बोला जनीं हरि बोला विजनीं । एका जनार्दनी हरि बोला ॥५ ॥
भजन : ।। भानुदास एकनाथ । भानुदास एकनाथ ।।
३००.एक तीन पांच मेळा पंचविसांचा । छत्तीस तत्त्वांचा मूळ हरी ॥१ ॥ कल्पना अविद्या तेणें झाला जीव । मायोपाधि शिव बोलिजेती ॥२ ॥ जीव शिव दोनी हरिरुपी तरंग । सिंधु तो अभंग नेणे हरी ॥३ ॥ शुक्तिवरी रजत पाहता डोळा दिसे । रज्जूवरी भासे मिथ्या सर्प ॥४ ॥ क्षेत्र क्षेत्रज्ञातें जाणताती ज्ञानी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
३०१.कल्पनेपासूनी कल्पिला जो ठेवा । तेणें पडे गोवा नेणे हरी ॥१ ॥ दिधल्यावांचुनि फळ प्राप्ति कैची इच्छा कल्पनेची व्यर्थ बापा ॥२ ॥ इच्छावे जे जवळी हरिचे चरण । सर्व नारायण देतो तुज ॥३ ॥ न सुटे कल्पना अभिमानाची गांठी । घेतां जन्म कोटी हरि कैचा ॥४ ॥ एका जनार्दनी सांपडली खूण । कल्पना अभिमान हरी झाला ॥५ ॥
३०२.काय नपूंसका पद्मिनीचे सोहळे । वांझेसी डोहळे कैचे होती ॥१ ॥ अंधापुढे दीप खरासी चंदन । सर्पा दुग्धपान करूं नये ॥२ ॥ क्रोधी अविश्वासी त्यांसी बोध कैचा । व्यर्थ आपुली वाचा शिणवू नये ॥३ ॥ खळाची संगती उपयोगासी नये । आपणा अपाय त्याचे संगें ॥४ ॥ वैष्णवीं कुपथ्य टाकिले वाळूनी । एका जनार्दनी तेचि भले ॥५ ॥
३०३.न जायेचि ताठा नित्य खटाटोप । मंडूकी वटवट तैसे ते गा ॥१ ॥ प्रेमेवीण भजन नाकावीण मोती । अर्थावीण पोथी वाचुनी काय ॥२ ॥ कुंकुवा नाहीं ठाव म्हणे मी आहेव । भावाविण देव कैसा पावे ॥३ ॥ अनुतापावीण भाव कैसा राहे । अनुभवें पाहे शोधूनियां ॥४ ॥ पाहतां पाहणे गेलें तें शोधूनी । एका जनार्दनी अनुभविलें ॥५ ॥
३०४.परिमळ गेलिया वोस फूल देठी । आयुष्या पाहे । अजुनि किती आहे अवकाश ॥२ ॥ हाचि घेऊनि सावध । कांहीं तरी बोध करी मना ॥३ ॥ एकतास उरला खट्वांग रायासीं । भाग्यदशा कैसी प्राप्त झाली ॥४॥सांपडला हरि तयाला साधनी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
३०५.करा रे बापांनो साधन हरीचें । झणी करणीचे करूं नका ॥१ ॥ जेणें न ये जन्म यमाची यातना । ऐसिया साधना करा काहीं ॥२ ॥ साधनाचें सार मंत्रबीज हरी । आत्मतत्त्व धरी तोचि एक ॥३ ॥ कोटि कोटि यज्ञ नित्य ज्याचा नेम । एक हरि नाम जपतां घडे ॥४ ॥ एका जनार्दनी न घ्यावा संशय । निश्चयेंसी होय हरिरुप ॥५ ॥
३०६.बारा सोळा जणी हरीसी नेणती । म्हणोनि फिरती रात्रंदिवस ॥१ ॥ सहस्त्र मुखांचा वर्णिता भागला । हर्ष जया झाला तेणें सुखें ॥२ ॥ वेद जाणूं गेला पुढे मौनावला । ते गुह्य तुजला प्राप्त कैचें ॥३ ॥ पूर्व सुकृतांचा पूर्ण अभ्यासाचा । दास सद्गुरुचा तोचि जाणे ॥४ ॥ जाणते नेणते हरिचे ठिकाणीं । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
३०७.पिंडी देहस्थिति ब्रह्मांडी पसारा । हरिवीण सारा व्यर्थ भ्रम ॥१ ॥ शुक याज्ञवल्क्य दत्त कपिलमुनी । हरिसी जाणोनि हरिच झाले ॥२ ॥ यारे यारे धरूं हरिनाम तारुं । भवाचा सागरु भय नाहीं ॥३ ॥ साधुसंत गेले आनंदी राहिले । हरि नामें झाले कुतकृत्य ॥४ ॥ एका जनार्दनी मांडिले दुकान । देतो मोलाविण सर्व वस्तु ॥५ ॥
३०८.आवडीनें भावें हरिनाम घेसी । तुझी चिंता त्यासी सर्व आहे ॥१ ॥ नको खेद करुं कोणत्या गोष्टीचा । पति लक्ष्मीचा जाणतसे ॥२ ॥ सकळ जीवांचा करितो सांभाळ । तुज मोकलील ऐसें नाहीं ॥३ ॥ जैसी स्थिति आहे तैशापरी राहे । कौतुक तूं पाहें संचिताचें ॥४ ॥ एका जनार्दनी भोग प्रारब्धाचा । हरिकृ त्याचा नाश झाला ॥५ ॥
३०९.दुर्बळाची कन्या समर्थाने केली । अवदशा निमाली दरिद्राची ॥१ ॥ हरि कृपा होता भक्ता निघती दोंदे । नाचती स्वानंदें हरिरंगी ॥२ ॥ देव भक्त दोन्ही एकरुप झाले । मूळीचे संचले जैसे तैसें ॥३ ॥ पाजळली ज्योती कापुराची वाती । ओवाळितां आरती भेद नुरे ॥४ ॥ एका जनार्दनी कल्पचि मुराला । तोचि हरि झाला ब्रह्मरुप ॥५ ॥
३१०.मुद्रा ती पांचवी लावुनियां लक्ष । तो आत्मा प्रत्यक्ष हरी दिसे ।।१ ॥ कानी जे पेरिलें डोळां तें उगवलें । व्यापके भरिले तोचि हरि ॥२ ॥ कर्म उपासना ज्ञानमार्गी झाले । हरिपाठी आले सर्व मार्ग ॥३ ॥ नित्य प्रेमभायें हरिपाठ गाय । हरिकृपा होय तयावरी ॥४ ॥ झाला हरिपाठ बोलणे येथूनी । एका जनार्दनी हरी बोला ॥५ ॥
३११.अवघेचि त्रैलोक्य आनंदाचे आतां । चरणी जगन्नाथा चित्त ठेले॥शामाय जगन्नाथ बाप जगन्नाथ । अनाथाचा नाथ जनार्दन ।।२ ।। एका जनार्दनी एकपणे उभा । चैतन्याची शोभा शोभतसे || ३ ||
श्री एकनाथ महाराजांची गुरुपरंपरा
३१२.जो निर्गुण निराभास । जेथूनि उद्भव शबल ब्रह्मास । आदिनारायण म्हणती ज्यास । तो सर्वास आदिगुरु ॥१ ।। तयाचा ब्रह्मा अनुग्रहीत । ब्रह्मा अत्रीस उपदेशित । अत्रीपाद प्रसादित । श्री अवधूत दत्तात्रय ।।२ ।। दत्तात्रय परंपरा । सहस्त्रार्जुन यदु दुसरा । जनार्दन शिष्य तिसरा । केला खरा कलियुगी ॥३ ॥ जनार्दन कृपेस्तव जाण । समूळ निरसले भवबंधन । एका जनार्दनी शरण । झाली संपूर्ण परंपरा ॥४ ॥
भजन : ।। जनार्दन माऊली एकनाथ ।।
MajhiMauli-blogger
Post a Comment